Eens muzikant, altijd muzikant… Ondanks het feit dat ze in 2012 afscheid namen, hebben de heren er weer zin in. Ze kunnen het gewoon niet laten, de goesting blijft te groot.
De single ‘Viktoria’ van eind vorig jaar gaf de verrassing eigenlijk al weg: De Kreuners komen deze zomer terug naar de festivals en uiteraard, dat gingen wij niet laten passeren. Wij zien het feestje op onze weide al volledig losbarsten met de rits aan hits die we allemaal zullen meebrullen.

Iedereen weet wie De Kreuners zijn, dus veel moeten we daar niet over vertellen. Of toch?
Voor wie het interesseert, een klein beetje geschiedenis. Dingen die jullie misschien nog niet wisten.

Toen Walter Grootaers en zijn vrienden in 1978 voor het eerst samen kwamen, zullen ze waarschijnlijk nooit hebben gedacht dat ze 40 jaar later één van Vlaanderens meest geliefde bands zouden zijn. Het begon allemaal een beetje moeilijk, al van bij de keuze van hun groepsnaam. De ene vond Tapis Plein goed klinken, de andere Rust Roest. Een goede zaak dat ze het uiteindelijk op De Kreuners hebben gehouden. Stel je voor dat we nu zouden zeggen dat Tapis Plein naar Rock voor Specials komt…

Zoals gezegd, het verliep niet meteen van een leien dakje. Ze deden in datzelfde jaar mee aan de allereerste editie van Humo’s Rockrally, haalden de finale, maar vielen niet in de prijzen. Een platencontract zat er niet in. Dus besloten de heren het zelf maar te gaan doen. Ze legden hun spaarcentjes samen om een plaatje op te nemen in Londen. We spreken over het jaar 1980.

Hoewel het nummer met als titel ‘Nummer één’ zijn naam in de hitparades niet waarmaakte, het getuigde wel van hun ambitie: ze wilden en zouden het maken. Een jaar later (1981) lukte het beter en scoorden ze met ‘Zij Heeft Stijl’ hun eerste radio-hitje.

En zo volgden er verschillende liedjes: Layla, Cous-Cous Kreten, Nee oh Nee… Stuk voor stuk nummers die een plaats kregen in het ‘collectief geheugen’, maar waar ‘de grote massa’ precies niet rijp voor was. Doch, hun schare fans groeide en hun live-reputatie kon vooral de ‘alternatieve’ jeugd bekoren.

Ze waren graag geziene gasten op tal van ‘100-dagen’ en andere jeugdfuiven… Hun muziek had iets ‘rebels’. Het was (bij wijze van spreken) toegestaan om als tiener in de jaren tachtig, tussen al die New Wave en Hardrock bands, De Kreuners tof te vinden. Zij deden niet mee aan ‘het populaire Nederlandstalige genre’.

Maar het Engelstalige lied had in die dagen veel meer succes. De Kreuners weigerden om af te stappen van het Nederlands en bleven hierdoor nog meer onder de radar van succes. In die periode hadden alle Vlaamse artiesten het sowieso moeilijk. Onze artiesten konden niet opboksen tegen al dat geweld uit het buitenland.

En dan is daar plots 10 Om Te Zien. Vlaamse Popmuziek wordt ineens zeer populair, vooral wanneer Clouseau het gouden tijdperk inluidt. Er waren ongetwijfeld tegenstanders, boze tongen die zeiden dat Walter en co zichzelf hadden verraden toen ze in 1990 met Ik Wil Je als Vlaamse Supertip in dat populaire liedjesprogramma kwamen aandraven. Maar een week later kwam het liedje binnen op nummer één van de Vlaamse Top 10 en de rest is geschiedenis.

Het monster-succes van Ik Wil Je en Verliefd op Chris Lomme haalden al die eerdere pareltjes uit de vergetelheid, wat maakte dat De Kreuners meteen de status van superband binnenhaalden. Tja, ervaren ‘oude rotten in het rock ‘n roll’ vak die het ook tijdens live-optredens helemaal waar maakten.

In 2012 ontvingen De Kreuners tijdens de uitreiking van de MIA’s de Life Achievement Award voor hun verdienste voor de Vlaamse populaire muziek. Terecht als je het ons vraagt.
We genoten al eerder van De Kreuners op Rock voor Specials, meerbepaald in 1998 en in 2000, maar we zijn er 100% van overtuigd dat niemand zal klagen dat zij als één van de favorieten nog steeds langskomen.